[SlimShadyNL] Mijn Eminem

[SlimShadyNL]

Bijna twaalf jaar geleden: 1999.

Ruim dertien jaar jong en net anderhalf jaar overgestapt van Gabbermuziek naar Rap. Er was op dat moment voor mij maar één rapper: 2Pac. Ik luisterde alles, had tapes gekregen van een schoolvriend en ging helemaal los op zijn rhymes. Al zijn teksten kende ik uit mijn hoofd, maar er miste iets. Een soort van persoonlijk verband tussen mij en 2Pac was er eigenlijk niet. Ja, wellicht dat we allebei ontzettend veel van onze moeder houden en onze vader verafschuwen, maar voor de rest? Niet veel eigenlijk.

2Pac was ook eigenlijk de grootste op dat moment, zelfs na zijn dood. Het was een periode van Hiphop waarin auto's en vrouwen nog niet veel voorkwamen in video's en het eigenlijk vooral draaide om lyrics. Om wat meer verbondenheid te voelen, ging ik op zoek naar andere rappers. Ik kwam uit bij DMX, die op dat moment één van de succesvolste rappers was. En uiteraard luisterde ik ook veel naar Jay-Z, Snoop Dogg en Nas. Maar nog steeds wist ik er weinig raad mee. Hiphop was black, en daar moest ik vrede mee hebben als jonge blanke knul.

Tot ik ineens een videoclip voorbij zag komen van een gekke blanke rapper die steeds pruiken op deed en zelfs de president van Amerika te kakken zette. Het ging om ene Eminem met een track My Name Is. Ik deed er wat lacherig over en zijn flow was totaal anders dan de eerder genoemde rappers, dus ik stond er niet echt voor open. Ik liet de track langs me heen lopen, ook al kwam hij vaak op TV.

In mijn klas merkte ik dat die witte rapper wel steeds populairder werd. Zelfs donkere jongens begonnen die track te waarderen en toen werd ik ineens geconfronteerd met Forgot About Dre. Misschien juist omdat Dr. Dre in de track zat, begon ik de track eens aandachtig te luisteren. Vanaf dat moment hoorde ik hoe geniaal Eminem was en waarom velen hem zo waardeerden. Hij had een unieke stem, bijna irritant te noemen, en zijn teksten waren lekker rauw. Er ging een wereld voor me open.

Guilty Conscience was de volgende track waar ik me in verdiepte en ik kwam tot de conclusie: Eminem is een mafkees, een idioot, een genie en nu al een legende. Mijn Eminem-era was begonnen en ik stak iedereen er mee aan. Zelfs mijn moeder begon later mee te neuriën met Purple Hills en een vriend kocht toen de Slim Shady LP voor me.

Ik was verkocht. Zijn muziek inspireerde mij en troostte mij in moeilijke tijden en maakte me op een goede manier kwaad als ik weer eens ruzie had. Ik kon mijn agressie kwijt in zijn muziek, in plaats van een muur kapot te slaan. Mijn tienerjaren waren een stuk beter geworden. De concerten waar ik bij was (in Ahoy en in de Arena) waren magisch, dat is iets wat ik nooit meer vergeet. Die herinneringen zitten in me kop en het boeit me niet eens zoveel of hij ooit nog in Nederland op zal treden, wat dat betreft.

Maar voor de jongere generatie hier is het een MUST. Voor die generatie hoop ik absoluut dat hij een keer ons landje komt bezoeken, om te voelen wat ik voelde toen ik zo jong was, en om mee te maken hoe Eminem met zijn publiek bezig is. Hij houdt echt van zijn fans, dat is één ding wat je zeker merkt bij een concert.

We leven nog maar heel even in 2010. Een jaar wat voor mij persoonlijk een topjaar is geweest. Eminem is in 2010 écht teruggekeerd in the game en hij laat me wéér zijn emoties voelen in de tracks, wanneer ik het nog steeds wel eens moeilijk heb.

Thanks Em!

[D-Tagz]

Goede column kick-off.

Zo is het PRECIES bij mij gegaan, behalve dan dat Em eigenlijk mn eerste rapper was, en bij mij de liefde kwam met Guilty Conscience.

Maar voor de rest

[timvz]

Wauw...

[Rubert]

Mooi gesproken